Częstoskurcz nadkomorowy

Tachykardie nadkomorowe, z nielicznymi wyjątkami, mają ogólnie niegroźne rokowanie, zwłaszcza jeśli nie jest znana inna istotna choroba serca. Dolegliwości i objawy wynikają z wysokiej częstości akcji serca, która rzadko może prowadzić do stanów zapaści.

Czym jest tachykardia nadkomorowa?

Fizjologiczna (spoczynkowa) częstość akcji serca waha się między 60 a 100 uderzeń na minutę. Za tachykardię nadkomorową (w skrócie SVT) uznajemy stan, w którym dochodzi do nagłego wzrostu częstości akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę (zazwyczaj powyżej 150-200 uderzeń na minutę). Stan ten bardzo często zaczyna się nagle u osoby w pełni zdrowej, trwa sekundy, minuty, a nawet dziesiątki minut i kończy się spontanicznie, gwałtownie. W kardiologii wyróżniamy wiele różnych typów SVT. W zdecydowanej większości przypadków są to niegroźne zaburzenia rytmu, które jedynie sprawiają dyskomfort i są nieprzyjemne dla pacjentów – szybkie tętno, kołatanie serca, duszność, zawroty głowy aż po stany przedomdleniowe.

Co jest przyczyną tachykardii nadkomorowej?

W dużym uproszczeniu, zasadą jest nieprawidłowa aktywacja przedsionków serca. Niektóre predyspozycje mogą być wrodzone, inne pojawiają się w trakcie życia. Tachykardie nadkomorowe występują w każdym wieku i są częściej diagnozowane u kobiet. Pierwsze epizody kołatania serca mogą występować już u nastolatków.

Jakie są ryzyka związane z tachykardią nadkomorową?

Tachykardie nadkomorowe, z nielicznymi wyjątkami, mają ogólnie niegroźne rokowanie, zwłaszcza jeśli nie jest znana inna istotna choroba serca. Dolegliwości i objawy wynikają z wysokiej częstości akcji serca, która rzadko może prowadzić do stanów zapaści.

Jakie jest leczenie tachykardii nadkomorowej?

Leczenie można podzielić na doraźne, czyli w momencie wystąpienia szybko postępującego zaburzenia rytmu serca – od różnych tzw. manewrów wazowagalnych po podanie specjalnych leków dożylnie w celu zatrzymania arytmii, oraz na leczenie przewlekłe, które polega na usunięciu zaburzenia rytmu za pomocą specjalnych cewników (fachowo ablacja przezskórna). Jest to procedura bezpieczna i ma bardzo wysoką długoterminową skuteczność.

Co mogę zrobić, jeśli zdiagnozowano u mnie tachykardię nadkomorową?

O diagnozie należy poinformować swojego lekarza prowadzącego, ewentualnie kardiologa. On, na podstawie udokumentowanego zapisu EKG i dolegliwości pacjenta, wybierze optymalny sposób leczenia, w tym np. wskazanie do ablacji przezskórnej.

Jeśli pod jakimkolwiek względem nie czujesz się dobrze, rozważ natychmiastową konsultację z lekarzem, niezależnie od wyniku pomiaru Kardi Ai. Wyniku zapisu EKG z pasa piersiowego w żadnym wypadku nie można używać do wykrywania zawału mięśnia sercowego ani ogólnie pogorszenia ukrwienia serca. Wynik negatywny nic nie mówi o przyczynie ewentualnego bólu w klatce piersiowej.

---

Potrzebujesz pomocy? Skontaktuj się z obsługą klienta Kardi Ai ☎️ [phone] ✉️ [email protected]