Migotanie przedsionków

Migotanie przedsionków jest najczęstszym istotnym zaburzeniem rytmu serca w populacji dorosłych. Charakterystycznym objawem są nieregularne bicie serca, nieprzyjemny ucisk w klatce piersiowej, spadek wydolności lub duszności. Znaczna część osób może nie odczuwać żadnych subiektywnych dolegliwości, a arytmia jest wykrywana całkowicie przypadkowo w badaniu EKG.

Czym jest migotanie przedsionków?

Migotanie przedsionków jest najczęstszym istotnym zaburzeniem rytmu serca (fachowo nazywanym arytmią) w populacji dorosłych. Występuje u 2-4% osób, ale często pozostaje niezdiagnozowane. Migotanie przedsionków charakteryzuje się chaotyczną aktywnością przedsionków serca, co prowadzi do nieregularnych skurczów komór, a to z kolei objawia się nieregularnym tętnem. Podczas pomiaru tętno może być nieprawidłowo szybkie (powyżej 100/minutę), ale także wyraźnie wolne (poniżej 50/minutę).

Charakterystycznym objawem są nieregularne bicie serca, nieprzyjemny ucisk w klatce piersiowej, spadek wydolności lub duszności. Znaczna część osób może nie odczuwać żadnych subiektywnych dolegliwości, a arytmia jest wykrywana całkowicie przypadkowo w badaniu EKG.

Co jest przyczyną migotania przedsionków?

Jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju arytmii jest postępujący wiek i starzenie się społeczeństwa. Do 40. roku życia występuje sporadycznie (u mniej niż 1 %), częściej odnotowuje się ją u sportowców wyczynowych i wytrzymałościowych (np. maratończyków). Z każdym kolejnym rokiem życia jej częstość występowania w populacji wzrasta, zwłaszcza po 55. roku życia. W wieku 70 lat może dotyczyć co dziesiątej, a w wieku 80 lat nawet co piątej osoby w populacji. W Czechach znanych jest ponad pół miliona osób z tą diagnozą. Inne czynniki ryzyka to wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca, niewydolność serca, przewlekła choroba nerek, choroba niedokrwienna serca, otyłość i palenie tytoniu.

Jakie są ryzyka związane z migotaniem przedsionków?

Migotanie przedsionków jest jedną z głównych przyczyn udaru niedokrwiennego mózgu. Przyczyną jest skrzeplina (tzw. trombus), która powstaje w sercu podczas arytmii i może przemieścić się z serca, zatykając odległe naczynia (zwykle tętnice w mózgu lub kończynach dolnych). Migotanie przedsionków może prowadzić do niewydolności serca lub stanu zapaści, dlatego nie należy go lekceważyć. W perspektywie długoterminowej zwiększa ryzyko demencji, lęku, depresji i prowadzi do obniżenia jakości życia.

Jak wygląda leczenie migotania przedsionków?

Obecna terapia skupia się na dwóch celach. Pierwszym z nich jest eliminacja ryzyka udaru mózgu i innych odległych zatorów naczyniowych. Osiąga się to za pomocą nowych, tzw. bezpośrednich leków rozrzedzających krew. W porównaniu z wcześniej stosowaną warfaryną, leki te zapewniają wysoki komfort pacjenta i akceptowalny poziom bezpieczeństwa. Drugim celem jest kontrola objawów arytmii za pomocą leków (tzw. antyarytmicznych) lub dążenie do jej usunięcia za pomocą zabiegu w sercu – ablacji cewnikowej.

Co mogę zrobić, jeśli zdiagnozowano u mnie migotanie przedsionków?

Każdy pacjent, u którego wykryto migotanie przedsionków, powinien jak najszybciej zgłosić ten fakt swojemu lekarzowi. Na podstawie obliczonego ryzyka ocenia się konieczność stosowania leków rozrzedzających krew (w profilaktyce udaru mózgu) i we współpracy ze specjalistą – kardiologiem – wybiera się indywidualną strategię leczenia.


Last updated